بوستان

منبع مقاله: هنگامی که pH خاک اسیدی می شود، می تواند اثرات مضری بر سلامت گیاه داشته باشد. برای افزایش pHخاک، یک جزء حاوی کلسیم و / یا منیزیم استفاده می شود. رایج ترین عمل اضافه کردن یک ماده حاوی اهک است، با این حال روش های دیگر مانند استفاده از جوش شیرین یا پوسته تخم مرغ نیز pH را در خاک افزایش می دهد. 
اندازه گیری pH مهم است زیرا گیاهان برای جذب مواد مغذی برای زنده ماندن و رشد به pH صحیح تکیه می کنند و ان را به بخش مهمی از حفظ یک باغ سالم تبدیل می کنند. اکثر گیاهان نیاز به سطح pH بین 6.0 و 7.5 دارند، با این حال، مهم است که الزامات pH را برای گیاه خاصی که در حال رشد هستید، تحقیق کنید. 
برای رشد موفقیت امیز گیاهان، ازمایش خاک به شما کمک می کند تا سطح pH فعلی را یاد بگیرید و اگر نیاز به ایجاد هر گونه تغییر دارید. اگر شما نیاز به افزایش یا کاهش pH در خاک دارید، ترکیبات رایج زیادی وجود دارد که می توانید به خاک اضافه کنید و هنگامی که pH صحیح براورده می شود، باید گیاهان سالم و مولد داشته باشید. 
چه چیزی بر pH خاک تاثیر می گذارد؟
مقدار pH خاک عمدتا تحت تاثیر مواد اصلی در هنگام تشکیل خاک قرار می گیرد. خاک هایی که معمولا از سنگ های پایه / قلیایی ایجاد می شوند
pH خاک نیز تحت تاثیر بارندگی قرار می گیرد زمانی که اب از لایه های خاک عبور می کند، معمولا خاک را به دلیل عناصر اسیدی جایگزین مواد مغذی قلیایی مانند کلسیم و منیزیم اسیدی تر می کند.

امونیاک یا اوره موجود در کود و تجزیه مواد آلی نیز می تواند pH خاک را کاهش دهد، بنابراین آن را اسیدی تر می‌کند.
عواملی که قبل از تنظیم pH در خاک باید در نظر گرفت

قبل از اینکه PH خاک را افزایش یا کاهش دهید، باید چند فاکتور را در نظر بگیرید.

در ابتدا، مهم است که نوع خاک خود را شناسایی کنید. به عنوان مثال، آیا خشک، شل، مرطوب، کلوخه یا بیش از یکی از این ویژگی ها است؟
تغییر pH خاک در صورتی که زهکشی خوبی داشته باشد و سست باشد، در مقایسه با خاک فشرده ای که میزان رس بالایی دارد، آسان تر است. تعیین نوع خاک شما به یافتن بهترین راه برای تغییر pH کمک می کند.

بعد، درک pH خاک است.
pH خاک به شما می گوید که چقدر اسیدی یا قلیایی است، در مقیاس 0 تا 14، با 7 خنثی، > 7 قلیایی (یا بازی)، و اسیدی <7. همانطور که قبلا ذکر شد، اکثر گیاهان به سطح pH بین 6.0 تا 7.5 نیاز دارند، این همچنین بهترین محدوده pH برای کرم‌های خاکی و میکروارگانیسم‌هایی است که برای گیاهان شما مفید هستند.
پس از اینکه نوع خاک خود و pH خاک را شناختید، نوع گیاهی را که می خواهید رشد دهید، در نظر بگیرید، زیرا این محدوده pH را تعیین می کند. مثلا:

آزالیا، رودودندرون، مخروطیان، زغال اخته به pH 5.0-5.5 نیاز دارند.
اکثر سبزیجات، علف ها و گیاهان زینتی به pH 5.8-6.5 نیاز دارند.
اگر آنچه را که در حال رشد هستید در بالا ذکر نشده است، در مورد سطوح pH توصیه شده تحقیق کنید یا با فروشگاه باغ محلی خود صحبت کنید.
خوب، پس شما نوع خاک خود را شناسایی کرده اید، چه چیزی را می خواهید رشد دهید، و ایده خوبی از pH خاک دارید، در نهایت، باید pH خاک و منبع آب خود را آزمایش کنید.

برای آزمایش pH در خاک، می‌توانید یک پروب/حسگر pH بخرید و در خانه آزمایش کنید، اما اگر هنوز به آنجا نرسیده‌اید، می‌توانید نمونه‌ای را به نزدیک‌ترین فروشگاه باغ خود بفرستید. برای آزمایش منبع آب خود می توان از همان پروب pH استفاده کرد.
چگونه pH خاک را در خانه اندازه گیری کنیم؟

ساده ترین و کارآمدترین راه برای اندازه گیری PH خاک با یک پروب یا سنسور pH است. با این حال، می توانید از نوارهای تست pH کیفی نیز استفاده کنید، که به شما یک محدوده مقیاس رنگ کلی می دهد.

استفاده از کاوشگر PH علمی اطلس برای اندازه گیری PH خاک در 4 مرحله آسان انجام می شود:

یک سوراخ به اندازه کافی عمیق برای پروب PH حفر کنید و خاک حذف شده را در یک سطل قرار دهید.
برای ایجاد گل و لای به خاک سطلی آب اضافه کنید و سنگ یا چوب را جدا کنید تا از شکستن کاوشگر pH جلوگیری کنید.
کاوشگر PH مدرج شده را در سوراخ تازه حفر شده قرار دهید.
گل را به آرامی داخل سوراخ بریزید و 25 دقیقه صبر کنید تا PH دقیق را ثبت کنید.
نحوه افزایش pH در خاک

رایج ترین روش برای افزایش pH در خاک استفاده از موادی است که حاوی نوعی آهک است. آهک / سنگ آهک به این دلیل استفاده می شود که حاوی کلسیم، منیزیم یا هر دو است که هر دو جزء قلیایی هستند.

آهک دولومیت: سنگ آهک دولومیت (کربنات کلسیم منیزیم) معمولاً در بین کشاورزان ارگانیک و معمولی برای افزایش PH خاک استفاده می شود، اما می توان از آن در خانه شما نیز استفاده کرد.
با این حال، اگر خاک شما از قبل دارای محتوای منیزیم بالایی است، از این روش استفاده نکنید زیرا منیزیم اضافی می تواند رشد را متوقف کند و در موارد شدید، ممکن است از دست دادن محصول را تجربه کنید. بنابراین، قبل از استفاده از آهک دولومیت، سطح منیزیم موجود در خاک را آزمایش کنید و اگر خاک شما دارای سطح منیزیم بالایی است، از شکل دیگری از آهک استفاده کنید.

آهک صدف صدفی: استفاده از آهک صدف ریز آسیاب شده کاملا ارگانیک است، حاوی 39 درصد کلسیم است و نه تنها می توان از آن برای افزایش سطح pH در خاک استفاده کرد، بلکه می توان از آن برای اصلاح کمبود کلسیم در خاک نیز استفاده کرد.
آهک کشاورزی: ​​ساخته شده از سنگ آهک / گچ پودر شده، این روش معمولا استفاده می شود. با این حال، ذکر این نکته ضروری است که افزودنی های خاک آهک کشاورزی گاهی حاوی مواد شیمیایی دیگری مانند اکسید کلسیم، اکسید منیزیم و کربنات منیزیم هستند.
سنگ آهک هیدراته: علیرغم اینکه سنگ آهک پودر شده هیدراته سریعترین روش برای افزایش pH خاک است، اغلب از آن استفاده نمی شود زیرا مصرف بیش از حد خاک بسیار آسان است. اگر در خاک زیاده روی کنید، ریشه گیاه خود را می سوزانید.
توجه داشته باشید که در مورد تمام محصولات آهکی فوق، همیشه دستورالعمل های دوز سازنده را بررسی کنید تا از مصرف بیش از حد آن جلوگیری کنید.

بعد از استفاده از آهک، جوش شیرین بهترین راه برای افزایش PH خاک است، به علاوه یکی از ساده ترین، سریع ترین و مقرون به صرفه ترین روش هاست. جوش شیرین نیز یک روش بسیار ملایم است، بنابراین لازم نیست نگران آسیب زدن به گیاهان خود باشید.

پوسته‌های تخم‌مرغ خشک و پودر شده نیز راهی عالی برای قلیایی‌تر کردن خاک شما هستند زیرا پوسته‌های تخم‌مرغ دارای محتوای کلسیم بالایی هستند.
در نهایت می توان از خاکستر چوب استفاده کرد زیرا حاوی مقدار زیادی پتاسیم و کلسیم است. در حالی که استفاده از خاکستر چوب به اندازه سنگ آهک موثر نیست، با استفاده مداوم، خاکستر چوب می تواند pH خاک را به شدت افزایش دهد. اگر از این روش استفاده می کنید، مطمئن شوید که خاکستر چوب با نهال های جوانه زده یا ریشه های گیاه تماس پیدا نکند، زیرا ممکن است آسیب ببینند.
چگونه pH خاک را کاهش دهیم؟
درک چگونگی کاهش pH در خاک به اندازه افزایش pH مهم است، در صورتی که از سطح pH خاک فراتر رفته اید یا گیاه شما به خاک اسیدی نیاز دارد.

دو روش برای کاهش pH خاک عبارتند از:

سولفات آلومینیوم
گوگرد
هنگامی که سولفات آلومینیوم در خاک حل می شود، به سرعت pH را کاهش می دهد. از آنجایی که گوگرد با کمک باکتری های خاک، اسید سولفوریک را تشکیل می دهد، مدتی طول می کشد تا خاک اسیدی شود. بنابراین، سولفات آلومینیوم گزینه ارجح است.
به طور خلاصه، pH در خاک

خاک برای رشد موفقیت آمیز گیاهان به PH خاصی نیاز دارد.
اگر می‌خواهید PH خاک را تنظیم کنید، با اندازه‌گیری pH فعلی خاک شروع کنید، سپس PH هدف گیاهان خود را درک کنید. بهترین راه برای افزایش pH خاک استفاده از ترکیبات آهکی مانند آهک دولومیت و آهک کشاورزی است. با این حال، روش های دیگری مانند استفاده از جوش شیرین، پوسته تخم مرغ خرد شده یا خاکستر چوب نیز قابل استفاده است.

اگر در مورد pH خاک سؤالی دارید، یا مطمئن نیستید که کدام کاوشگر pH به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد، دریغ نکنید با تیم کلاس جهانی ما در Atlas Scientific تماس بگیرید.

وقتی می‌گویم کدو منظورمان نمونه‌های گوناگون آن است. از کدو تنبل بگیر تا کدوهای معمولی که همه در طول زندگی نمونه های گوناگونی از آنرا دیده‌اند.

کشت کدو واقعا ساده ترین نوع از سبزیجات است که به راحتی می‌توانید در منزل انجام دهید. سال‌های اولی که آمده بودم نروژ کدو در نروژ نبود. واقعا شگفت انگیز است آن سالها ۳۸ سال پیش اینجا خیلی محصولات کشاورزی یا یافت نمی‌شد، یا بسیار کم بود و با کیفیت پایین. اولین بهار که اینجا بودم تصمیم گرفتم خودم کدو و بادمجان بکارم. از مادرم در ایران خواستم برایم چند نمونه بذر کدو و بادمجان بفرستند. همان تابستان اول دست به کار شدم. با اینکه هیچ آگاهی از کشاورزی نداشتم، سال اول نتیجه بسیار خوبی از محصول کدو بدست آوردم، ولی بادمجان به سادگی کدو نبود و هنوز هم که هنوز است قادر نبوده‌ام یک بار یک محصول درست و حسابی از بادمجان بدست بیاورم. اکثرا پس از چندین هفته بوته بادمجان زرد می‌شود و می‌میرد .
برای کشت کدو دو نکته را باید حتما در نظر بگیرید.
اول اینکه کدو آب زیاد می‌خواهد.
دوم برای تولید خوب باید حتما خاک آن بسیار غنی باشد.

انتخاب بذر

کدو انواع مختلف دارد حتی در نمونه‌های یک سان هم نوع‌های مختلفی هست که این گوناگونی می‌تواند انتخاب بذر را مشکل کند. من معمولا دو گونه مختلف کشت می‌کنم. یک گونه گرد به شکل توپ و دیگری همان کدوی معمولی. البته اینکه می‌گویم معمولی منظور همان‌ها هستند که دراز و باریک هستند. وگرنه در همین نمونه هم گونه‌های مختلفی هست. مثلا آن یکی که در تصویر می‌بینید رنگ سبز روشن دارد و یکی دیگر رنگ سبز تیره و آن یکی که رنگ سبز پلنگی است.

پیش کشت

بذر کدو را نیم ساعت در آب خیس کنید. پس از آن آب آنرا دور بریزید. تخمه‌های کدو را روی یک پارچه نخی سفید بگذارید و با نیمه دیگر پارچه آنها را بپوشانید. پارچه را خیس کنید و در یک ظرف پلاستیک در دار نگهداری کنید. هر روز آنرا سر بزنید. هنگامی که ریشه گیاه از درون تخمک‌ها سر بیرون آوردند. آنها را یکی یکی به گلدان درون خاک منتقل کنید. برای این کار سوراخی با انگشت خود در خاک ایجاد کنید، سپس دانه را به شکلی که ریشه بطرف پایید باشد در خاک قرار دهید. روی آنرا با خاک بپوشانید و آب بدهید. روی گلدانها را با پلاستیک بپوشانید تا رطوبت درون خاک بماند. سعی کنید در روزهای اول خاک زیاد خشک نشود نه زیاد خیس باشد. همینکه رطوبت کافی در خاک باشد کفایت می‌کند.

من همیشه بوته‌ها را پس از اینکه دو تا سه هفته شدند به باغچه منتقل می‌کنم. بوته کدو در این مرحله معمولا چهار پنج برگ کوچک دارد. بیرون در باغچه مستقیما توی حجم زیادی از پوسال (کمپوست) می‌کارم. سطح زمین را قبل از کشت با ۲۰-۳۰ لیتر کمپوست می‌پوشانم، بوته را از داخل گلدان در می‌آورم، وسط کمپوست می‌گذارم و با مقدار دیگری کمپوست دور آنرا می‌پوشانم به شکلی که بوته داخل تپه‌ای از کمپوست قرار بگیرد و از سطح زمین ۱۰-۲۰ سانتیمتر بالاتر باشد. سپس اطراف آنرا بر روی سطح زمین تقریبا یک متر مربع را با پلاستیک سیاه رنگ می‌پوشانم. دلیل این کار این است که هم از رشد بی رویه علف هرز جلوگیری کنم و هم گرمای خاک اطراف بوته را افزایش بدهم. این عمل خصوصا در مناطق سرد مثل نروژ کمک می‌کند کدو زودتر ثمر بدهد. کدو نیاز به حرارت بیشتر از ۱۵ درجه برای تولید محصول دارد. چند سالی کدو را مستقیما درون کیسه‌های خاک کشت می‌کردم. این نوع کشت بسیار خوب است به شرطی که یادتان نرود آنرا آب بدهید. اگر بوته درون کیسه باشد آب از جای دیگری به آن نمی‌رسد. در نتیجه در یک روز گرم تابستانی اگر رطوبت داخل کیسه کم شود بوته کدو خواهد مرد. اگر می‌خواهید کدو را در کیسه کشت کنید حتما از آبیاری قطره‌ای استفاده کنید. در غیر این صورت مجبور خواهید شد هر روز به آن سر بزنید و آبیاری کنید.

معمولا پس از دو تا سه هفته که کدوها در باغچه مستقر شدند، شروع به گل کردن می‌کنند. نکته جالبی که در مورد کدو باید بدانید این است که برخلاف باقی سبزیجات گل آن دوپایه است. به این معنی که گل نر و ماده از هم جدا هستند. در نتیجه برای باروری حتما به نیروی کار بیرونی نیاز است. در غیر اینصورت کدوها پس از گل کردن در اندازه‌های ۵ تا۱۰سانتیمتری پژمرده می‌شوند و می‌میرند. معمولا نیاز به گرده‌افشانی مصنوعی نیست. ولی اگر کدو را در گلخانه کشت کردید باید خود آنرا بوسیله یک پر یا چیزی شبیه به آن بارور کنید یا چند ده زنبور عسل استخدام کنید برایتان این کار را انجام بدهند. برای گردافشانی دستی پر مرغی را داخل گل نر روی پرچم گل بکشید سپس آنرا به پرچم‌های گل ماده می‌مالید تا عمل گرده‌افشانی مصنوعی انجام شود.

کدوها پس از گردافشانی معمولا پس از دو سه یا حداکثر یک هفته آماده برداشت خواهند بود. برداشت کدو را می‌توانید در تمام فصل تابستان انجام دهید. سعی کنید کدو ها در اندازه کمتر از ۳۰ سانتیمتر برداشت کنید.
این هم چند تا نمونه غذاهایی که با کدو می تونید تهیه کنید
اســکواش گــراتینه
کوفته کدو هویج
سوپ کدو
کوکو کدو
راتاتوی (Ratatouille)
کدو فنجونی
دلمه کدو ماهی

اول توضیح بدهم پادرون یا پی‌منتوس دو پادرون چیست، زیرا پادرون یک صیفی شناخته شده در ایران نه حتی دیگر نقاط دنیا نیست. پادرون از خانواده فلفل دلمه‌ای و چیلی است. بعضی در ایران نوعی از آنرا فلفل سبز می‌نامند.

حتما می‌پرسید به چه کار آید این پادرون! پادرون را در اسپانیا به عنوان تاپاس سرو می کنند. توضیح و طرز پخت پز آن را در چنچنه بخوانید. آنرا می توان در سالاد هم استفاده کرد.

پادرون گیاهی است یک ساله ولی اگر آنرا در زمستان به داخل منتقل کنید یا گلخانه گرم داشته باشید می‌توانید آنرا سال دوم هم استفاده کنید. من یک زمستان یکی از آنها را داخل منزل نگهداشتم وسال بعد بردم بیرون. گرچه نتیجه عمل اصلا رضایت بخش نبود ولی توانستم آنرا از زمستان گذر بدهم و دوساله‌اش بکنم.

پادرون را از طریق بذر آن کشت می‌کنیم.
خاک مخصوص کشت بذر را در گلدان‌های یکبار مصرف یا گلدانهای کوچک بپاشید. معمولا بستگی به بزرگی یا کوچکی گلدان من بین ۱۰ تا ۱۵ عدد بذر در هر گلدان می‌کارم. سپس در مرحله دوم پس از اینکه بذرها جوانه زدند در دو سه روز اول بوسیله یک خارچین آنها را با احتیاط خارج می‌کنم و در گلدان‌های تکی و بزرگتر می‌کارم. توجه داشته باشد برای اینکه در مرحله دوم جای زیادی نگیرد می‌توانید گلدان مرحله دوم را هم ۸ تا ۱۰ سانتی استفاده کنید. در مرحله سوم آنرا به گلدان بزرگتر منتقل کنید.
در آخرین مرحله اگر در مناطق گرم سیر زندگی می‌کنید، می‌توانید بوته پادرون را در باغچه بکارید و اگر در مناطقی مثل اروپای شمالی زندگی می‌کند بهتر است آنرا در گلدان بکارید و در کنار دیوار نگهداری کنید. دلیل اینکه باید آنرا کنار دیوار نگهداری کرد این است که کنار دیوار همیشه گرم تر از وسط باغچه است. در ضمن کمتر در مسیر باد قرار خواهد گرفت و به همین دلیل مکانی گرم تر خواهد داشت.
پادرون را در خاک غنی و یا خاک با مقدار زیاد پوسال (کمپوست) کشت کنید.
آبیاری پادرون اگر در مناطق گرم زندگی می‌کنید باید آنرا تقریبا روزانه آب داد و اگر در مناطق شمال اروپا زندگی می‌کنید سه روز یک بار کافی است.

برداشت پادرون را می‌توانید در تمام فصل تابستان انجام دهید. سعی کنید اندازه آن بزرگتر از یک انگشت دست نشود در غیر اینصورت می‌تواند تند بشود.
اگر خواستید از آن بذر برای کشت سال بعد تهیه کنید بگذارید یکی دو تا از آنها رشد کامل پیدا کنند و بزرگ شوند هنگامی که رنگ آن قرمز شد، بذر آن تکامل پیدا کرده. پس از چیدن پادرون قرمز آنرا دو قسمت کنید بذرهای آن که شباهت به بذر فلفل دلمه‌ای یا چیلی دارد به راحتی قابل جدا کردن از بدنه آن است.
بذرها را برای نگهداری حتما بگذارید در برابر نور خورشید خشک شوند.

ممکن است عده‌ای بگویند مگر آدم بیکار است که برود باقله کشت کند.
گاهی اوقات بله آدم بیکار است برای سرگرمی این کار را می‌کند! ولی من اولین بار این کار را از روی نیاز کردم. دسترسی نداشتن به باقله باعث شد آنرا خودم کشت کنم.
برای کشت گیاهان روش‌های مختلفی وجود دارد ولی ساده ترین نوع آن با استفاده از بذر انجام می‌شود. خصوصا گیاهانی مثل باقله را من هنوز موفق نشده‌ام از راه دیگری تجربه کنم.

۱. انتخاب بذر
اگر گونه های مختلفی از باقله در اختیار دارید سعی کنید برای بار اول از همه گونه هایی که در اختیار دارید استفاده کنید تا با مقایسه نتیجه آن سال دیگر بتوانید بهترین گونه را استفاده کنید.
من با همین روش گونه‌ای از باقله پیدار کردم که بسیار پربار است. اول اینکه زود تنجه می‌زند. دوم اینکه تعداد دانه‌های درون هر روکش بیشتر از دیگر نمونه‌ها است. سوم اینکه کمتر دیده‌ام که بیماری بخصوصی گریبان این گونه را بگیرد.
۲. پیش کشت
برای کشت باقله بوسیله بذر، بذر باقله را شب قبل در آب سرد خیس کنید. پسین روز آب آنرا دور بریزید. یک پارچه نخی سفید را خیس کنید. بذر‌های باقله را روی نیمه پارچه قرار دهید و با نیمه دیگر پارچه روی باقله را بپوشانید.
بطور کلی بذر گیاهان در مدت زمان مختلفی تنجهتنجه واژه‌ای شیرازی است به معنی روییدن یا جوانه زدن و جوانه است یا جوانه می‌زنند. حتی یک گونه مشخص بذر هم مدت زمان جوانه زدن آن گوناگون است. باقله معمولا بین دو تا یک هفته یا حتی بیشتر زمان می‌برد تا دانه‌های باقله جوانه بزنند. اولین نشانه‌های تنجه زدن ریشه گیاه است که از داخل دانه باقله خودنمایی می‌کند. پس از آن به مرور زمان اولین دو برگ آن هم از داخل پوسته باقله خارج می‌شود. دلیل اینکه من باقله را پیش کشت می‌کنم این است که درصد جوانه زدن و به نتیجه رسیده آن بیشتر می شود. حشرات زیادی در خاک هست که از دانه های گیاهان تغذیه می کنند به همین دلیل درصد به نتیجه رسیدن کشت کمتر می شود در صورتی که آنرا به این روش پیش کشت کنید نتیجه افزایش خواهد یافت.
من معمولا پس از اینکه ریشه باقله از داخل آن خارج شد، باقله را داخل گلدان درون خاک کشت می‌کنم. برای این کار سوراخی با انگشت نشانه خود در خاک ایجاد کنید، سپس دانه را به شکلی که ریشه بطرف پایید باشد در خاک قرار دهید. روی آنرا با خاک بپوشانید و آب بدهید. دقت کنید آب زیاد تر از اندازه ندهید در غیر این صورت ممکن است دانه به علت کمبود اکسیژن بمیرد. روی گلدان را با ورقه پلاستیک بپوشانید تا کمتر رطوبت از دست بدهد. حرارت محیط را حدود ۲۰ درجه نگهدارید تا زودتر به نتیجه برسید. معمولا اکثر گیاهان به ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد حرارت برای تنجه زدن نیاز دارند. از این روز به بعد دقت کنید خاک خشک نشود، ولی همان طور که پیشتر نوشتم سعی کنید خاک زیاد خیس نباشد تا بذر از اکسیژن کافی برخوردار شود.

۳. کاشت دوم
پس از اینکه گیاه باقله ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر قد کشید آنرا از گلدان به باغچه منتقل کنید. دقت کنید دمای شبانه روز نباید زیر ۵ درجه باشد. بیشتر نمونه‌های باقله که من کشت کرده‌ام، اگر دمای بیرون زیر ۵ درجه سانتیگراد برسد بوته‌ها آسیب می‌بینند.
برای کشت باقله در باغچه بهتر است فاصله‌ای بین هر گیاه در نظر بگیرید. این فاصله می‌تواند گوناگون باشد ولی معمولا برای اینکه گیاه از اکسیژن و آب و خاک کافی برخوردار شود، فاصله نباید کمتر از ۳۵ سانتیمتر بین هر گیاه باشد. اگر تعداد کشت باقله شما زیاد است. بهتر است آنها را در رج‌های دوتایی کشت کنید تا برای دسترسی به آنها راهی برای عبور بین آنها باشد. معمولا من بین هر دو رج یک فاصله نیم متری در نظر می‌گیرم تا به راحتی بتوانم بین آنها رد شوم.

۴. نگهداری
گیاه باقله نیاز به آب زیاد دارد دلیل آن هم تعداد زیاد و بزرگی برگ آن است. همچنین خود دانه‌های باقله هم نیاز به آب زیاد دارد در نتیجه اگر در جایی که شما هستید بارندگی کم است. نیاز به آبیاری هفتگی یا حتی بیشتر دارید. نکته دوم اینکه، هنگامی که اولین شاخه باقله به رشد کامل رسید بهتر است سر شاخه را قطع کنید تا از هدر رفتن انرژی گیاه جلوگیری کنید، همچنین از شپش زدن آن جلوگیری کند. هنگامی که شما سرشاخه ها را قطع کردید گیاه تحریک به ایجاد شاخه جدید خواهد شد و در نتیجه شما از گیاه برداشت بیشتری خواهید داشت. برای تشخیص اینکه چه زمان باید سر شاخه را چید، نگاه کنید به شاخه، وقتی دیگر گل یا قنچه‌ای روی آن پیدا نشد، از آن به بالا تر را با قیچی ببرید. بطور معمول یک گونه بخصوص تعداد مشخصی گل روی هر شاخه می‌دهد. در نتیجه پس از اینکه در این کار خبره شدید به سادگی می‌توانید زمان بریدن سرشاخه‌ها را تشخیص بدهید.
۵. برداشت
پس از اینکه گلها به غلاف باقله تبدیل شدند. به مرور زمان اندازه آنها بزرگ و بزرگتر می‌شود و به سادگی قادر خواهید بود دانه های درون غلاف باقله را ببینید. در چیدن باقله عجله نکنید، وقت کافی به آن بدهید تا رشد کافی داشته باش. معمولا یک غلاف که به رشد کامل رسیده باشد برداشت آن بیشتر از ۱۷% خواهد بود. این درصد را می‌توانید با وزن کردن غلاف کامل باقله و سپس وزن کردن باقله تمیز شده بدست بیاورید. به این صورت که وزن باقله تمیز شده را به وزن تمیز نشده آن تقسیم کنید. این عدد بدست می‌آید. من گاهی این ضریب را تا ۲۲ درصد هم بدست آورده‌ام که نتیجه بسیار خوبی است.

برای شروع بد نیست نگاهی هر چند مختصر به خاک و چند نوع آن بیندازیم.
در تصویر کنار سه نمونه خاک را مشاهده می کنید با استفاده از این سه نمونه خاک سعی می کنم انواع مختلف خاک را توضیح بدهم.
نمونه اول در حقیقت خاک معمولی نیست بلکه بیشتر بازمانده گیاهان و درختان است که خرد می‌کنند و با مخلوط چند نمونه از این نوع به عنوان خاک ارزان قیمت در کیسه‌های پلاستیک یا بصورت فله‌ای می‌فروشند. این نوع خاک معمولا باید با کود حیوانی یا گیاهی یا شیمیایی غنی شود در غیر این صورت کشت در آن نتیجه مطلوب به همراه نخواهد داشت.

نمونه دوم از بازیافت باقیمانده گیاه یا زباله ارگانیک تولید شده که به آن کود گیاهی نیز می‌گویند. پروسه بدست آوردن این نوع کود گیاهی به این شکل است که با چرخ کردن گیاهان یا تنه درخت یا مواد دیگر ارگانیک و انباشتن آن روی هم در پروسه ای مواد با حرارت بیشتر از 70 درجه سوخته و تبدیل به خاک (کود) می‌شود. این نوع خاک را کمپوست(compost) می‌گویند

دلیل اینکه آنرا کود هم می نامند این است که این نوع خاک بسیار غنی است و نمی توان گیاهان را بصورت مستقیم در آن کشت کرد. اگر گیاهی را مستقیم در آن بکارید، گیاه بطور حتم خواهد مرد. به همین دلیل باید این نوع خاک را با خاک کمتر غنی شده مخلوط و استفاده کرد.
نمونه سوم مخلوطی از خاک شماره یک است با نوع دوم. در نتیجه این خاک غنی شده و آماده استفاده است.

نکته دیگری که در استفاده از خاک باید در نظر گرفت مقدار پی‌اچ PH خاک است. بیشتر گیاهان در خاک با پی‌اچ پایین رشد خوبی نخواهند داشت. گیاهان عموما در خاک با پی‌اچ بین 5 تا 6.5 رشد معمولی خواهند داشت. با این حال بعضی گیاهان که تعدادشان کم است هم در خاک با پی‌اچ کمتر از 5 بیشتر رشد خواهند کرد.
نکته دیگر که در مورد خاک باید به آن توجه کرد پوکی و سفت نبودن خاک است. باید بدانید که برای رشد یک گیاه تنها آب و خاک کافی نیست. اکسیژن مهمترین عنصر مورد نیاز گیاه است. اینکه می‌گویم اکسیژن منظور اکسیژن رساندن به ریشه گیاه است، برگ و شاخه های گیاه که روی خاک قرار دارند و به خودی خود به اکسیژن دسترسی دارند. پس باید سعی کرد تا آنجا که امکان دارد خاک دارای اکسیژن باشد. مثلا با مخلوط کردن کمی شن با ابعاد 4-5 میلیمتری خاک را پوک و قابل استفاده کرد. وقتی به گیاه آب می دهید باید دقت کنید که آب به راحتی از خاک عبور می کند این بدان معناست که خاک قادر است بعد از خیس شده با آب به اندازه کافی اکسیژن به ریشه گیاه برساند.